Voor Elise ’t Hart (1991), opgegroeid in een muzikantenfamilie, is het belang en de aanwezigheid van muziek en geluid vanzelfsprekend. Zowel tijdens de vooropleiding van het Codarts Rotterdams Conservatorium als op de Hogeschool voor de kunsten in Utrecht ontwikkelde ze zich tot een geluidskunstenaar die muziek, geluid en beeldende kunst met elkaar combineert. Door geluid te registreren, te manipuleren, na te maken, te omschrijven en te verbeelden maakt ze ons bewust van geluid om ons heen terwijl ze het tegelijkertijd zichtbaar maakt. Dat doet ze door middel van film, foto’s, installaties en notities. Elise ‘t Hart begon systematisch met het registreren van alledaagse omgevingsgeluiden en in 2013 richtte ze daarom het Instituut voor Huisgeluid op, een groeiende verzameling en documentatie van geluiden die je thuis tegenkomt. Dat kan van alles zijn: een krakende vloer, een zoemende koelkast, de tikkende verwarming, het kletterend douchewater, de blazende afzuigkap, tsjilpende vogels, het gepiep van een schuifdeur of een rinkelende deurbel. Soms voelen die geluiden positief, als een prettige herkenbaarheid, soms zijn ze buitengewoon irritant. Door het geluid vast te leggen en in gesprek te gaan met de eigenaren/waarnemers/ontvangers van het geluid brengt ’t Hart het geluid in al zijn facetten overzichtelijk in kaart en maakt zo het onzichtbare zichtbaar. Liefhebbers van haar huisgeluiden kunnen wekelijks een geluidenabonnement afnemen. “Het gaat over leren luisteren, bewustwording en het opdoen van volledige ervaring van onze omgeving.”, zegt ’t Hart.
Tekst: Esther Darley
